Aan land
In alle vroegte gearriveerd in Igoumenitsa, dus eerst maar eens door naar de eerste de beste fraaie camping aan zee voor een paar dagen rustig aan.
Heerlijk uitgerust vervolgen we onze reis richting Ioannina aan het Pamvotis meer, waar we jaren geleden ook met Jan en Nel zijn geweest.
We vertrekken vroeg, want anders is het te heet bij de tussenstop in Dodoni, het oudste heiligdom van Griekenland. Ook dat hadden we eerder bezocht met Jan en Nel, maar toen was het net gesloten.
Het is toch prachtig te zien wat er nog bewaard is gebleven na zoveel duizenden jaren.
Door dus naar Ioannina waar ons een plekje op camping Limnopoula aan het meer wacht. Niet helemaal vooraan, want we werden gewaarschuwd dat daar vissers hadden gestaan en het vreselijk naar vis stonk. Enfin, 1 rijtje naar achteren hadden we ook mooi uitzicht over het meer.
Metsovo
De volgende ochtend via het pittoreske Metsovo in de bergen door naar camping Vrachos Kastraki in Kalambaka aan de voet van Meteora.
In Metsovo was het waanzinnig druk vanwege een feest en dus werden we door politie bij parkeerplaatsen weggestuurd en konden alleen maar via allerlei kleine straatjes het dorp weer uit.
Meteora
Camping Vrachos lag zo mooi als op internet werd beschreven, met uitzicht op de rotsen waar de kloosters bovenop stonden vanaf het zwembad, waar een groep á la ‘we zijn er bijna’ zich met veel geplons en gejoel zich vermaakte.
De volgende dag moet Yvonne bloedprikken voor haar INR-waarde. De zeer vriendelijke campingeigenaar regelt voor ons een taxi, want: ‘A walk to the hospital is a long way especially up the hill back’. Oké, hij zal het wel weten. In het ziekenhuis leggen we aan een dame achter een balie uit wat we komen doen en laten de brief van de Atal zien. Ze begrijpt er niets van en roept er een arts bij die gelukkig prima Engels spreekt. ‘No, we don’t do bloodtests here. You have to go to a dokter in the city.’ We krijgen een brief mee en de taxichauffeur zet ons af op een plein bij een huis naast een kafenion, altijd prettig. De assistente van de arts neemt bloed bij Yvonne af en zegt dat we over twee uur terug kunnen komen voor de uitslag.
We doen wat boodschappen, kopen een t-shirt voor mij, zeer soepele elastieke schoenen voor Yvonne en eten een broodje op het plein bij de waterval.
Uitslag opgehaald, INR-waarde 5.1 dus, zoals de arts aangaf: ‘be careful not to cut yourself with a knife or something like that’.
We beloven plechtig te zullen opletten. Beneden arriveert, jawel hoor, zo langzamerhand onze eigen taxichauffeur die ons weer netjes voor 4 euro aflevert bij de camping.
Dé kloosters
De volgende dag staat een bezoek aan de Meteora-kloosters op het programma. Om 9.00 stopt de plaatselijke bus recht voor de ingang van de camping en brengt ons slingerend tot bovenaan. Lekker vroeg en daardoor zijn we de om ca. 13.00 uur in bussen aankomende hordes Amerikanen, Japanners en Italianen voor en kan ik in alle rust de trappen omhoog klimmen. Voor Yvonne is dat te vermoeiend, dus zwaai ik af en toe naar beneden dat het goed gaat en maak extra veel foto’s.
Het uitzicht tussen de rotsen door naar Kalambaka beneden is adembenemend, onderbroken door weer kloosters op een volgende rots. Onvoorstelbaar hoe dit wereldwonder is gebouwd met het met een net ophijsen van stenen door de monniken.
Geniet van de beelden!
Wat een overweldigende omgeving. Nagenietend met flesjes water kwamen om 13.00 zoals aangekondigd de busladingen toeristen om de trappen en kloosters te ‘bezetten’ en mochten wij weer met de stadsbus terug naar de camping en het koele zwembad. Pfff, wat een ervaring!
8 juni
We verlaten niet te laat de rotsen van Meteora om door te reizen naar Milina op Pilion. Een plek met een kleine, rustige camping aan zee volgens onze ‘motorbuurman’ op de camping.
Onderweg naar die bestemming hadden we op de kaart een eeuwenoude boogbrug gezien bij Pyli. Het was even over een onverhard weggetje rijden, maar toen ontvouwde zich een prachtige groen omzoomde rivier met de beloofde brug.
De buurman heeft niets te veel gezegd. We kregen een plekje met direct uitzicht op zee. Wel liep de doorgaande weg langs de camping, maar die was zeer rustig met verkeer.
Dus….rustig oversteken met onze stoelen om een dagje bij te komen en van de zon en de zee te genieten.
11 juni
Via Volos naar Lamia. We hadden Makis van restaurant Plato in Amsterdam beloofd naar zijn geboortestad te gaan. Dat viel niet mee, want plotseling zaten we op een ongekende snelweg met even later een tolpoortje. Prima; betaald en door, maar…..vlak voor Lamia weer een tolpoortje. Huh, we hadden toch al betaald en nu geen cash meer. Wel creditcard en betaalpas. ‘No sir, only cash’. Wat? we hebben geen cash dus haal je chef maar. Chef erbij en even later mochten we doorrijden na het invullen van een formulier, en met telefoonnummer van het incassobureau. En dat voor 4,70 euro!!
Enfin, op de camping later in Delphi e.e.a. geregeld via telefoon, e-mail en de geduldige klantenservice van ING
O ja, en dit kunstzinnige verkeersbord kwamen we onderweg ook nog tegen. Let op: overstekende ezels!
Bij Lamia regende het zo hard dat we alleen direct cash hebben gehaald voor de zekerheid en een foto van de plaatsnaam voor Makis. Door naar Gorgopotamos, voorbij Lamia.
Gorgopotamos
Zoals ‘potamos’ al aangeeft staan we bij een riviertje op een openbare parkeerplaats op een kruising, met op iedere hoek een grote taverna.
Mogen we daar overnachten? Volgens de vrouw van de bakker wel. Ze zegt alleen maar ‘yes, yes’ op mijn vraag. Ik vertrouw toch niet of ze mij heeft begrepen en check het bij de baas van de taverna waar een bruiloft gaande is. Het mag! en dat is fijn, want de eerste camping is 30 kilometer verderop en daar hebben we geen zin meer in na alle tolwegavonturen.
De volgende ochtend gaan we verder op weg naar Delphi en komen onderweg hele aparte spoorbruggen tegen die werden opgeblazen in WO 2, zodat de aanvoer van Duitse soldaten 6 weken onderbroken werd.
12 juni, Delphi